17 ก.ค. 2553

โมโจโจโจ้ ตอน มะหมาออสก้าร์


ถ้ามีออสการ์ที่แจกให้หมาอยากเสนอชื่อโมโจ้เป็น candidate แต่ไม่ใช่เพราะความแสนรู้สามารถเล่นตามบทได้หรอกนะ
แต่เพราะว่ามันเป็นหมาที่ดราม่ามากถึงมากที่สุด ตรงนี้หลายคนอาจจะสงสัยดราม่ายังไงกันฮ้า มะหมาจะมาม่าอย่างไรได้
ม่ะจะเล่าให้ฟัง

เวลาที่โมโจ้กระทำสิ่งที่ผิดกฏบ้านและ/หรือทำในสิ่งที่กฏบ้านห้าม เช่น ฉี่ในบ้าน
ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันมันจะทำเฉยๆ แบบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถ้าบังเอิญดิฉันเป็นคนเจอล่ะก็ ปรี๊ดแตก
“โมโจโจโจ้” ฮั่นแหนะ เรียกชื่อจริงซะด้วย
สิ้นเสียงไม่ว่าไอ้ตัวแสบมันจะทำอะไรอยู่ มันจะหยุดกึก หันมาพร้อมทำตาขวาง ตาตี่ๆ ของมันนั่นแหละ
“ใครทำ” ดิชั้นตะหวาดพร้อมกับชี้ไปยังจุดเกิดเหตุ
ความเงียบอันน่ากลัวขนาดได้ยินเสียงลมหายใจหนักหน่วง
และแล้วก่อนที่ใครจะทันได้คิดอะไรความอลหม่านโกลาหลก็อุบัติขึ้นอย่างฉับพลัน
ไอ้แสบหมาแกล้งบ้า วิ่งหางจุกตูด กระโดดหลังโก่งๆ ขับควบตะกุยตะกายไปรอบๆ บ้าน
ซักพักก็หยุด...เหลี่ยวมองตาขวาง

“ใครทำ” ดิชั้นกระะชากเสียงถามซ้ำ
สี่ตีนก็เริ่มตะกุยออกตัวล้อฟรี ทั้งวิ่ง ทั้งกระโดดไปรอบๆ บ้าน แล้วหยุด เหล่มองตาขวางแบบเดิมอีก

เออ...หนุกดีว่ะ อิอิ

แกล้งบ้าก็เป็นวิธีนึงในหลายร้อยวิธีดราม่าของไอ้หมาหน้ายาว

อีกวิธีที่ได้ผลชะงัดโดยเฉพาะกับแม่มัน
....ลูกอ้อน....
วิธีอ้อนของมันก็ไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่า...
...ทำตาโต ก้มหน้านั่งคอตก ช้อนตาขึ้นเหลือบมอง กระพริบตาสองที....
“โอ๋ โมโจโจโจ้ หม่าม้าไม่ได้โกรธหนูหรอกจ้า”
...ฟินาเล่...

นอกจากลูกไม้ทำท่าตาโตเกาหลีแล้ว....
ยังมีมุขดราม่าสุดๆ ถึงขั้นมีน้ำตากันเลยทีเดียว...

เรื่องมีอยู่ว่ากลางดึกคืนหนึ่ง หลังจากที่ทุกคนในบ้านหลับหมดแล้ว
โมโจโจโจ้เกิดสติแตกกระโดดงับหางตัวเอง เห่าโฮ่งๆ 2 ที ซ้อน

พ่อมันถูกปลุกจากฝันดีฝันหวาน ตื่นขึ้นมาก็โมโหน่ะสิลุกขึ้นมาฟาดผัวะเข้าให้
แล้วล้มตัวลงนอนต่อ
....เงียบ.....
โมโจ้เงียบไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น นั่งจ้องมองหน้าพ่อมันนิ่งนาน....
...โปรดนึกภาพตาม....

ห้องนอนมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากจอทีวีสาดส่องให้เห็นเพียงด้านข้างสะท้อนเงาลางๆ ของใบหน้าหมาโจ้
แต่สิ่งที่ชัดเจนและรับรู้ได้คือสายตาผิดหวัง เสียใจที่ถูกพ่อตี
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ โมโจโจโจ้ยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น
น้ำตาแม่มันก็ไหล เปียกหมอน....

“โมโจ้ ไม่เป็นไรนะลูกนะ หม่าม้ารักโมโจ้”
แม่ลูกกอดกันร้องไห้.....

ด้วยอารมณ์โมโหหันไปกระชากผ้าห่มอย่างแรง
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ไปตีมันทำไม มันเสียใจเป็นนะ ฮือๆๆๆ”
“........” ไร้เสียงตอบจากชายผู้น่าสงสารคนนั้นที่ต้องถูกปลุกขึ้นมาถึงสองคร้้งติดๆ กัน

หลายคนอ่านถึงตรงนี้คงมีคำถามว่า
แม่หรือหมาว่ะที่ดราม่า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

แต่ละปีที่ผ่าน: ปีที่ 22 "เราและเครื่องดื่ม"

  22 ปีที่ผ่าน: เราและเครื่องดื่ม เชียนบันทึกในวันครบรอบแต่งงานมาตั้งแต่ปีที่ 8 ปีนี้ ก็ปาเข้าไปปีที่ 22 แล้ว หมายความว่าเขียนมา 14 ปี ก็มีบ...