เสียเหงื่อให้กีฬาดีกว่าเสียน้ำตาให้ยาเสพติด
มันใช่แล้วค่ะ...
บ้านเราได้ประจักษ์แจ้งกับสองตา
เมื่อได้นำหมาหน้าหมูเข้าบ้าน
ท่านว่า....ท่านที่่ว่านั้นคือท่านผู้รู้
ผู้มีประสบการณ์
ได้มาให้ความรู้ว่าการเลี้ยงหมาพันธุ์อย่างงี้ต้องให้ออกกำลังให้พอ จัดให้หนัก
แล้วมันหนักขนาดไหนถึงจะเรียกว่าพอ
ตอนแรกก็ไม่ค่อยเชื่อน้ำยาเท่าไหร่ว่า
เอ้อ..การออกกำลังกายไม่ถึงจะทำให้เกิดหายนะตามมา..บรึ๋ย!
เราเลี้ยงหมาในบ้านทาวน์เฮ้าส์...ดังนั้นก็ต้องไปหาที่ให้หมาวิ่ง
คิดได้ดังนั้นก็จัดแจงไปสมัครสนามวิ่งเล่นไฮโซ
ไปถึงสนามวิ่งเล่นแล้วพบว่า
อ๊าว..เห็นสระว่ายน้ำเลยจัดให้โมโจ้ซักรอบ
โมโจ้ลงไปว่ายน้ำอย่างร่าเริง...ชนิดต้องดันตูดลงน้ำกันเลยทีเดียว
ยัดเยียดความเป็นนักกีฬาให้โมโจ้ไปชั่วโมงนึง
กลับมาบ้านได้ผลเลย....หมาสลบ
วันรุ่งขึ้น...พากลับไปสนามวิ่งเล่น,,,,ปาบอลเล่นกันสองสามชัวโมง
กลับมาบ้านได้ผลเลย...หมาสลบ
วันต่อมา...เราไปวิ่งเล่นกันที่สวนสาธารณะให้มันเก๋ๆ
ดีกว่า
ออกจากบ้านไปวิ่งเล่น...โชว์เก๋กันที่บึงหนองบอน
วิ่งเล่นกันสามท่านรอบบึงน้ำใหญ่ยักษ์....
กว่าจะรอบสระพ่อคุณเอ๊ย...
ยังไม่ทันกลับบ้านได้ผล....โมโจ้ทิ้งตัวนอนหอบเป็นหมูหัน
โชว์เก๋...ให้กับประชาชนที่มาออกกำลังได้ตลกขบขันกันถ้วนหน้า
...หึ
หึ หึ....สะใจแม่มันเหลือเกิ๊น
กลับมาบ้านได้ผล....
...พ่อ
แม่ มันนอนเปลี้ย สลบไสล ให้หมานอนเลียหน้า ตะกุยขา ขำๆ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น