วันที่ 16 นี้ ครบรอบ 16 ปีของการแต่งงาน....
....เราถูกหวยเลขท้ายสองตัว 16....
...จบการบันทึกปีที่ 16....
ไม่...ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า
ปีที่ 16 ของการแต่งงาน ถ้าจะให้นิยามคงจะเป็นคำว่า “สบาย”
ปีนี้ไม่มีอะไรน่าปวดหัวเลย แม้ลมพายุจะแรงบ้าง ฟ้ามืดครึ้มไปบ้าง แต่บ้านเราก็สบาย สบาย
พอสบายก็อยากหาสิ่งที่อยากบันทึกไว้ในปีแห่งความสบายนี้
ทำไมสบายดีจัง เราทะเลาะกันบ้างหรือเปล่านะ
......................(คิดอยู่ อย่าเร่ง).........................
ใช่เราทะเลาะกัน เรื่องใหญ่ถึงขั้นวางโทรศัพท์ใส่กันเลยทีเดียว
เรื่องที่ว่าก็คือ “การทำท่าสควอช เข่าห้ามเลยปลายเท้า”
ฝนบอกว่าจำเป็น พี่ฉัตรบอกว่าไม่เว้ย ไม่จำเป็น
แล้วเราก็ทะเลาะกัน วางหูโทรศัพท์ใส่กัน แล้วเงียบกันไปเลย
หายไปสงบสติอารมณ์กันพักใหญ่ ก็โทรหากันแล้วเราก็ถามกันว่า “ทะเลาะกันทำไม”
หลังจากทบทวนและหารือกันแล้ว สรุปว่า
เหตุที่เราทะเลาะกันไม่ใช่ท่าออกกำลังกาย แต่เรากำลังทะเลาะกันด้วยเหตุอีโก้
ปีที่สบายปีนี้ เราไม่ต้องสู้รบกับใคร เราไม่ต้องต่อสู้กับความเหงาความคิดถึง
เราไม่ต้องระแวงสงสัยว่าเรายังรักกันเหมือนเดิมมั้ย
เราเลยมีเวลาไตร่ตรองว่าสิ่งที่ทำให้เราขุ่นเคืองใจกันมันคืออะไร
อีโก้ที่เราต่างมีกันมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
แล้วพอว่างๆ สบายๆ เราก็เอาอีโก้มาใช้แทนอีโต้ฟาดฟันกัน
ต่างคนก็ต่างคิดว่าตัวเองเจ๋งกว่า และกดอีกคนด้วยความไม่ตั้งใจ
ความคิดความเห็นของอีกคนเป็นเรื่องไร้สาระ
เราคงเผลอทำอย่างนี้กันมาซักพัก คงสร้างตะกอนในใจกันมานานแต่มองไม่เห็น
ช่วงชีวิตที่สบายๆนี้ก็เหมือนน้ำนิ่งๆ เลยเห็นตะกอนได้ชัดเจน
โชคดีของชีวิตที่มีช่วงเวลาให้มีความสัมพันธ์แบบสบายๆ มีเวลาสำรวจใจ
กำจัดตะกอนที่เผลอสร้างให้ขุ่นใจ
...........จบปีที่ 16 ขึ้นปีที่ 17..............
นอกจากความเบาสบายเหมือนนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีลำธารใสๆ นิ่งๆ เย็นๆ ไหลผ่าน
.......เรายังถูกหวยอีกด้วย นับเป็น 16 ปีที่ไม่เลว....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น